बालअधिकार आन्दोलनको इतिहास

बाल सखा दल 
नेपालको अन्यत्रमात्र हैन, काठमाडौंमा पनि विद्यालयहरूको संख्या ज्यादै न्यून थियो। पढ्नुपर्छ र पढाउनुपर्छ भन्ने धारणा सबै तहमा विकास भइसकेको थिएन। त्यसैले पढ्ने उमेरका कतिपय केटाकेटी सडक र फोहोर गल्लीमा खेलेर एकअर्कामा तल्लो तहको गालीगलौज गरेर तथा कतिपय केटाकेटीहरू आफ्नो उमेर र बर्कतले भ्याउनेभन्दा बढी काम गर्न बाध्य भएर आफ्नो वर्तमान र भविष्यलाई एकसाथ नष्ट गरिरहेका थिए। यसबाट संवेदनशील भएर बीपी कोइरालाले नेपाली बालबालिकाको भविष्यलाई कसरी उज्ज्वल बनाउन सकिन्छ, त्यसका बारेमा सुवर्ण शमशेर र अरूहरूसित लामो छलफल गरे। त्यसको सबै जिम्मेवारी त्यसपछि धनमानसिंह परियारलाई दिइयो। परियारले यसबारेको योजना तयार पारे। बीपी र सुवर्णले परियारलाई बालबालिका बारेमो उनको योजनालाई अघि बढाउन सहर्ष स्वीकृति दिए। तदनुसार, २००८ को आश्विनमा धनमान सिंह परियारले 'बाल सखा दल'को गठन गरे। 'बाल सखा दल' को अध्यक्षमा परियार आफैँ रहेका थिए। यसको उद्देश्य बालबालिकाको सर्वांगीण हितलाई ध्यान दिएर उनीहरूलाई सक्षम र योग्य नागरिक बनाउने भन्ने थियो।  परियारले उपत्यकाको तीनवटै स्थानमा विभिन्न विद्यालयहरूमा र विभिन्न टोलमा बाल सखा दलको शाखा खोले। .....उनले 'बाल सखा' भन्ने एक बालपत्रिकाको प्रकाशन पनि प्रारम्भ गरे।  बाल सखा दलको तर्फबाट २००८ को माघ १७ गते वसन्त पञ्चमीका दिन काठमाडौंमा विशेष कार्यक्रम आयोजना गरियो।

पुरुषोत्तम बस्नेत, नेपाली कांग्रेसको इतिहासको प्रारूप ( २०६५) पृ. ३९२ बाट

बालबालिकाको हितका लागि गरिएको यो पहलको बारेमा मलाई जानकारी थिएन। कसैले चर्चा गरेको पनि मैले थाहा पाएको थिइन। यसैले यति उद्धृत गर्ने लोभ लाग्यो।