अश्वत्थामाको तीर्खा

चीमाल (कविता अंक), २०५५ मा कविवर माधव घिमिरेको गीतीनाटक 'अश्वत्थामा' बाट छानिएका यी पंक्ति छापिएका रहेछन् । साभार गर्ने रहर लाग्यो ।
अश्वत्थामाको तीर्खा
पँधेर्नीहरू -- पानी पानी भनिरे'छौ काकाकुलसरी बनी
                पानी पानी बहिररे'छ पिउन्नौ किन तैपनि
                सातधारे पँधेरामा धारामा सुनको टुटी
                माटीको ममता बन्छ भुल्भुले मूलमा फुटी
                पिउन्नौ किन हो पानी नजिकै उभ्भिए पनि
                झ़ुकी पर्वत छाया झैँ तालैभरि डुबे पनि 

अश्वत्थामा -- चोपेँ रगतमा हात धूँ हात धुन सक्तिन
                अंजुलीमा उबाएर प्यूँ पानी प्यूँन सक्तिन 
               पानी रंगत भै पर्छ हात तैपनि धूँ भने 
              लाग्ला रगतको तीर्खा पानी त्यै पनि प्यूँ भने

              मैले वाण पिलाएर ढले वीर मनेर जो
             बोले प्राणान्त बेलामा पानी पानी भनेर जो
             थिएन ओठमा बोली थियो केबल कम्पन
            म बोल्छु तिनकै बोली पानी पानी भनीकन ।