सातु र सर्वत

धेरैपछि 

आज अक्षय तृतीयाका दिन

सातु र सर्वत खाइएन

खान पाइएन

घरकी मूली घरमा थिइनन्

घरै गएकी थिइन्
अरूले सम्झेनन्
मैले पनि सम्झाउन
बिर्सेछु

आँबैले आमाले 

पछिपछि श्रीमतीले
सधैँ सातु र सर्वत
खुवाउँथे
अक्षय तृतीया सम्झाउँथे
म म भएको
पहिचान र अस्तित्व बोध गराउँथे
( यी उनीहरूले नधानेको भए सायद
हामी उहिल्यै हराउँथ्यौँ होला !)

यो वर्ष
अक्षय तृतीया
घरमा आएन
सहरको कुनै
गल्लीमा हराएजस्तै भयो
फर्कने बाटो बिराएजस्तै भयो ।

माटामा परेको असिनाजस्तै
बाटामा झरेको हइउँजस्तै
बिलाउँदै गएको छु
खरानी नहुँदै
निभेको कोइलाजस्तै
सेलाउँदै
गएको छु ।

अक्षय तृतीयाको सातु र सर्वतले
नागपंचमी र जनै पूर्णिमा सम्झाउने गर्थ्यो 

मेरो मको जनाउ दिन्थ्यो ।

यो वर्ष त तेसले पनि बिर्स्यो ।

आउने कुनै वर्ष
नागपंचमी बिर्सने होला
जनै पूर्णिमा
अरूले सम्झाइदिुपर्ला
आफू बिर्सने बिर्साउने क्रममा
कहिँ, कतै, कसैको कोही नभएर बिलाएर जाने त होला ।

गाउँमा हुँदो हो त मैले नसम्झे
वल्लोपल्लो घरका
छरछिमेकका कोही न कोहीले पक्कै सम्झाइदिन्थे ।

यो बिर्सनु केको संकेत हो?
म म नरहेको जनाउ दिएको पो हो कि?

धेरै पछि आज

सातु र सर्वत खाइएन
सातुको टीका लाइएन
नरमाइलो लागेको छ ।
पेट पोलेको छ
मन जलेको छ ।