१२.१२.२०१५
टोखा
आज बिहान भौँतारिने क्रममा हिँड्दै टोखा बजार पुगेँ । गोँगबु आवास क्षेत्रबाट १ घन्टा लाग्दोरहेछ । भूकम्प आएको केही दिनभित्रै म टोखा गएको थिएँ । उति बेला पनि एक पटक पैदलै गएको हो । तर, समय र दूरीको हिसाब गरेको थिइन । उति बेला सबै ध्यान भूकम्पपीडितलाई जति सकिन्छ सहयोग गर्न केन्द्रित थियो ।
टोखा बजारमा कुनै पनि घरमा टेको देखिएन । बजार पस्नेबित्तिकै मेरो ध्यान त्यसैमा गयो । टोखालीहरूलाई पनि अन्यत्रजस्तै सरकारले सहयोग त पक्कै दिएको छैन । तैपनि, उनीहरूले आफैँ अग्रसर भएर घरहरूलाई जोखिम मुक्त बनाएछन् । धन्य हुन् टोखावासीहरू ! काठमाडौंका भित्री बजारमा कतिपय ठाउँमा अहिले पनि टेका लगाएर घर अड्याएको देखिन्छ ।
अहिले त चनुको छोरा पनि ठूलो भइसकेछ ।
टोखा
आज बिहान भौँतारिने क्रममा हिँड्दै टोखा बजार पुगेँ । गोँगबु आवास क्षेत्रबाट १ घन्टा लाग्दोरहेछ । भूकम्प आएको केही दिनभित्रै म टोखा गएको थिएँ । उति बेला पनि एक पटक पैदलै गएको हो । तर, समय र दूरीको हिसाब गरेको थिइन । उति बेला सबै ध्यान भूकम्पपीडितलाई जति सकिन्छ सहयोग गर्न केन्द्रित थियो ।
टोखा बजारमा कुनै पनि घरमा टेको देखिएन । बजार पस्नेबित्तिकै मेरो ध्यान त्यसैमा गयो । टोखालीहरूलाई पनि अन्यत्रजस्तै सरकारले सहयोग त पक्कै दिएको छैन । तैपनि, उनीहरूले आफैँ अग्रसर भएर घरहरूलाई जोखिम मुक्त बनाएछन् । धन्य हुन् टोखावासीहरू ! काठमाडौंका भित्री बजारमा कतिपय ठाउँमा अहिले पनि टेका लगाएर घर अड्याएको देखिन्छ ।
टोखामा एउटा पालमा मैले १६ दिनकी सुत्केरी चनुलाई भेटेको थिएँ । करुणा फाउन्डेसन र क्रियटिङ पोसिबिलिटिजको सहयोगमा केही सहायता उपलब्ध गराइएको थियो ।
पालमा सामूहिकरूपमा बस्दै गरेकाहरूलाई जस्ता पाता दिएर टहरा बनाएर बस्न सहयोग गरिएको थियो । त्यस ठाउँमा केही टिनका टहरा अहिले पनि रहेछन् । चनुको टहरो पनि भत्काएका रहेनछन् । हुनत, बर्खा छल्नका लागि मात्र त्यो बन्दोबस्त गरिएको थियो ।
अहिले त चनुको छोरा पनि ठूलो भइसकेछ ।
No comments:
Post a Comment